ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΙ
ή
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΡΝΗΣΕΙΣ

"Ο Πέτρος πρέπει να αρνηθεί το Χριστό τρεις φορές. Είναι γραμμένο: Πριν ο Κόκορας λαλήσει, θα με απαρνηθείς τρεις φορές".

"Αυτοί είναι οι τρεις εξαγνισμοί, με βάση το σίδηρο και τη φωτιά, πριν από την Ανάσταση του Εσώτερου Χριστού μέσα μας".

"Τρεις φορές πρέπει να κατέβει ο Πέτρος στην Άβυσσο, για να δουλέψει ανάμεσα στα σκοτάδια".

"Ο Κόκορας είναι ο GAIO: ο ΙΑΟ, ο Ερμής ης Μυστικής Φιλοσοφίας". "Ο θρίαμβος του GAIO (ο κόκορας στα Ισπανικά) είναι η επίτευξη του ΘΕΙΟΥΧΟΥ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΥ, η Ανάσταση του Κυρίου".

ΣΑΜΑΕΛ ΑΟΥΝ ΒΕΟΡ Πίστη Σοφία αποκαλυμμένη

Όλοι αυτοί που εργάζονται στο "Σιδηρουργείο των Κυκλώπων" πρέπει να πηγαίνουν προς τα κάτω, γιατί δεν είναι εκεί ψηλά που πρέπει να ψάξουνε. Πρέπει να πάνε προς τα κάτω, γιατί ου κάποιος δεν κατεβεί, δεν έχει επίσης το δικαίωμα ν' ανεβεί (αυτό θα συνοδευτεί από σεισμούς). Αλλά αυτός που πρέπει να κατεβεί χαμηλά, βυθίζεται στην κόλαση. Είναι εκεί, ανάμεσα στο ΥΠΕΡ-ΣΚΟΤΟΣ και στη ΣΕΒΑΣΤΉ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ, που πρέπει να σφυρηλατήσει το Χρυσό, να φτιάξει το ΧΡΥΣΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

Όταν κανείς κατεβαίνει στον ένατο Δαντικό κύκλο, όλα είναι γεμάτα από σκοτάδι (είναι η ώρα των σκοταδιών) και μένει εκεί, σαν ένας δαίμονας ανάμεσα σε δαίμονες και κάποιος που δεν γνωρίζει λέει: "Ο τάδε Μύστης έπεσε" Δεν είναι όμως έτσι (επειδή "έπεσε), αλλά επειδή "ρίχτηκε προς τα κάτω".

Ο Λούσιφερ είναι σκάλα για να κατέβουμε, ο Λούσιφερ είναι σκάλα για να ανέβουμε. Υπάρχουν τρεις εξαγνισμοί, με βάση το Σίδερο και τη Φωτιά. Ήδη γνωρίζουμε ότι ο ΚΑΘΕΤΟΣ ΦΑΛΛΟΣ κάνει διείσδυση μέσα στην ΚΑΜΠΥΛΩΜΕΝΗ ΜΗΤΡΑ και έτσι, σχηματί­ζουν σταυρό. Κατά τον τρόπο που ο σταυρός συσχετί­ζεται με τα Μυστήρια του Σεξ, είναι σεξουαλικός.

Εάν κάποιος λοιπόν κατεβεί, πρέπει να δουλέ­ψει με τον Άγιο Σταυρό, στο "Σιδηρουργείο των Κυκλώ­πων". Εάν κοιτάξουμε το Σταυρό, θα δούμε ότι έχει τρία καρφιά. Τα τρία καρφιά σημαίνουν τους ΤΡΕΙΣ ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΥΣ.

Βλέπουμε επίσης επάνω στο σταυρό, τη λέξη "INRI" που μεταφρασμένη σωστά σημαίνει: Η Φωτιά ανανεώνει αδιάκοπα τη Φύση. (IGNIS NATURA RENOVATUR INTEGRAM).

"INRI": έχει κάποιος που εργάζεται με το Σίδηρο και τη Φωτιά, στο "Σιδηρουργέ ίο των Κυκλώ­πων" και με τον Άγιο Σταυρό. Είναι λοιπόν, εκεί κάτω, μέσα στα σκοτάδια, όπου πρέπει να κάνουμε το Μεγάλο Έργο. Πρέπει να το αποσπάσουμε το Φως από τα σκοτάδια. Το ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΛΕΡΑΣ, δεν είναι εκεί πάνω, στους Ουρανούς, όπου κάποιος το βρίσκει. Είναι στις Κολάσεις, όπου πρέπει κάποιος να κατε­βεί (στον ένατο δαντικό κύκλο). Εκεί, στο εσωτερικό της Γης, βρίσκεται το "ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΛΕΡΑΣ" και φρου­ρείται αυτό πολύ καλά από το ΔΡΑΚΟΝΤΑ (ο ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ είναι ο Λούσιφερ). Μη πιστέψετε ότι αυτός είναι ένας τρομερός Δαίμονας, μοναδικός και κυρίαρχος. Όχι, ο καθένας (από τους ανθρώπους) φέρει μέσα του το βαθύ, ιδιαίτερο του Εσωτερικό Λούσιφερ (αυ­τό είναι αναμφίβολο, κανείς δε μπορεί να το αρνη­θεί).

Ο Λούσιφερ είναι τρομερός: αυτός είναι η σκάλα για να κατέβουμε και η σκάλα για να ανέβουμε επίσης. Γι' αυτό ο Λούσιφερ είναι μεγαλειώδης. Είναι ξεκάθαρο, χωρίς την ΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΟΥ, (αντάρτη, επαναστάτη, σεξουαλικού), κανείς κάτω, κανείς δε μπορεί να δουλέψει στο "Σιδηρουργείο των Κυκλώπων". Γι' αυτό είναι σκάλα για να κατέβουμε και σκάλα για να ανέβουμε. Από αυτή τη σκάλα κατεβαίνει κα­νείς και από αυτήν ανεβαίνει.

Ο Λούσιφερ φέρνει τη ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΠΥΡΟΓΕΝΗ ΩΘΗΣΗ, αλλά έχει κάποιον που τον κτυπά με τη Λόγχη και τον συντρίβει. Εάν ο αλχημιστής δε χύνει το "Δοχείο του Ερμή" και χρησιμοποιεί τη Λόγχη για να κτυπήσει το θώρακα του Λούσιφερ, τον τραυματί­ζει και κάθε φορά που γίνεται αυτό ανεβαίνει μια ΒΑΘΜΙΔΑ από τη πλάτη του Λούσιφερ. Έτσι, όταν κά­ποιος πετυχαίνει να ανέβει όλες τις βαθμίδες της Σπονδυλικής Στήλης, συναπαντιέται με τον "Κρανίου Τόπον", όπου ο Κύριος σταυρώθηκε. Μετά ακολουθεί ο Θάνατος και η Ανάσταση του Κυρίου...

Έτσι λοιπόν, υπάρχουν ΤΡΕΙΣ ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΙ, από τους οποίους πρέπει κανείς να περάσει. Ο Πρώτος είναι αυτός του ΠΡΩΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ, της Μύησης, όταν κάποιος λαμβάνει τις ΟΚΤΩ ΜΥΗΣΕΙΣ. Ο δεύτερος είναι όταν κάποιος εργάζεται εντατικά στις Σφαίρες της Σελήνης, του Ερμή, της Αφροδίτης, του Ήλιου, του Άρη, του Δία, του Κρόνου, του Ουρανού και του Ποσει­δώνα. Και ο τρίτος εξαγνισμός είναι πια επάνω στην κορυφή του ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΒΟΥΝΟΥ, την παραμονή της Ανά­στασης. Εγώ βρίσκομαι τώρα στον τρίτο εξαγνισμό, στην παραμονή της Ανάστασης (κάτω, με τους δαίμο­νες, δουλεύοντας για να καταστρέψω τους δαίμονες που έχω στη ΜΑΥΡΗ ΣΕΛΗΝΗ).

Έτσι, όπως εσείς βλέπετε ότι υπάρχουν μια ΑΣΠΡΗ ΣΕΛΗΝΗ ή για να πούμε καλύτερα μία Σελήνη που μας δίνει φως τη νύκτα και που έχει δύο όψεις: αυτή που φαίνεται και αυτή που είναι κρυφή, κρυμμέ­νη, έτσι ακριβώς συμβαίνει και με την Ψυχολογική Σελήνη.

Καθένας φέρνει την Ψυχολογική Σελήνη μέσα στον εαυτό του και αυτή κυβερνάται από 96 νόμους. Στον κόσμο αυτόν της ιδιαίτερης Ψυχολογικής Σελή­νης, κάθε ένας είναι γεμάτος από τους δαίμονες του: αυτούς που φαίνονται με απλή ματιά, αυτούς που διακρίνονται και επίσης (στην κρυμμένη όψη της Ψυχολογικής Σελήνης) αυτούς που δεν φαίνονται, τους κρυφούς.

Στον ΤΡΙΤΟ ΕΞΑΓΝΙΣΜΟ, πρέπει κανείς να κατα­στρέψει τους δαίμονες της ΜΑΥΡΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ (να τους συντρίψει) και αυτό είναι δυνατόν μόνο με την ηλε­κτρική σεξουαλική δύναμη, δουλεύοντας στο "Σιδηρουρ­γέ ίο των Κυκλώπων". Μόνον έτσι είναι δυνατό να καταστρέψουμε (με τη ΛΟΓΧΗ ΤΟΥ ΛΟΝΚΙΜΠΟΥΣ) να κάνου­με κομμάτια, όλα αυτά τα "απάνθρωπα και ανεπιθύμη­τα στοιχεία" που γεμίζουν την κρυφή πλευρά της Μαύρης Σελήνης, αυτής που δεν φαίνεται.

Η δουλειά στην κρυφή πλευρά της Σελήνης, ονομάζεται η "ΜΥΗΣΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ". Τότε ο Μυημένος την παραμονή της Ανάστασης φαίνεται προδομένος, φαίνεται κατακρινόμενος, φαίνεται μισούμενος, μη κατανοούμενος, από όλον τον κόσμο. Κανείς δεν τον καταλαβαίνει, τον χαρακτηρίζουν "κακό", "διεστραμ­μένο".

Το Πάθος του Κυρίου είναι το σημαινόμενο βάθος της "Μύησης του Ιούδα". Εγώ τώρα περνάω από αυτό, την παραμονή της Ανάστασης. Την Ανάσταση θα την έχω το 1978. Τότε ο Κύριος θα σηκωθεί από το Κρυστάλλινο Μνήμα του και θα μιλήσει, θα εκδη­λωθεί, δια μέσου της πυκνής μορφής, για το καλό της Ανθρωπότητας.

Στην περίπτωση αυτή ο Δάσκαλος, ποτέ δεν είναι κατακαημένος: είναι κακοχαρακτηρισμένος από τους "αριστοτέχνες", μισούμενος από τους Γέροντες, καταδιωκόμενος από τους έμπειρους ανθρώπους, απεχθανόμενος από τους διανοούμενος της εποχής του, κατη­γορούμενος από τους Ιερείς, από τους θρησκόληπτους ανθρώπους.

Έτσι είναι ο Εσώτερος Χριστός. Ο Αναστημένος Χριστός, ζωντανεμένος μέσα στο σώμα ενός ανθρώπου, φτιάχνει από αυτόν τον άνθρωπο, έναν Υπεράνθρωπο.

Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ είναι αυτό που μετράει, όχι ο Χριστός των υποκριτών, αυτός ο μαλθακός Χρι­στός που βάζουν στις εκκλησίες. Όχι, δεν είναι παρά ο Χριστός-Άνθρωπος, ο Χριστός που έχει την Ιέρεια του, τη σύζυγο του: ο Χριστός που ταξιδεύει στη Μεσόγειο, ο Άνθρωπος, ο Χριστός που πάει στο Θιβέτ, ο Χριστός που πάει στο Ινδουστάν, ο Χριστός που δουλεύει στην Περσία και στη Χαλδαία και που μετά φτάνει στην Αγία Γη για να μιλήσει στα πλήθη. Ο Χριστός που γράφει έργα, ο Μυημένος που έχει ισχύ πάνω στα στοιχεία: πάνω στη φωτιά, επάνω στον αέρα, επάνω στα νερά, επάνω στη γη. Ο Χριστός-Άνθρωπος, Άνθρωπος αληθινός. Όχι ο ευνουχισμένος Χριστός, όχι ο ακρωτηριασμένος Χριστός, αλλά ο Χριστός-Άνθρωπος, άνδρας εκατό τοις εκατό και πολύ αρσενικός (σας μιλάω για τον άνδρα Ι).

Έτσι λοιπόν είναι απαραίτητο να εργάζεται κανείς, αλλά να εργάζεται αληθινά εις το εσωτερικό του εαυτού του, εδώ και τώρα, για να μπορέσει να επιτύχει αυτό που πρέπει να επιτύχει. Αντίθετα, δε θα επιτύχει τίποτε. Πρέπει κανείς να αποσπασθεί από τις προκαταλήψεις της εποχής, να εργαστεί όπως πρέπει να εργασθεί. Μόνον έτσι μπορεί κάποιος να σηκωθεί...

Ο Εσώτερος Χριστός έχει τον εσωτερικό του κύκλο και ποτέ δε θα μπορούσε να διδάξει το Δόγμα του Υπερανθρώπου δημόσια, γιατί τα πλήθη δεν κατα­λαβαίνουν τη Διδασκαλία του Υπερανθρώπου. Ο Χρι­στός ποτέ δεν κοινοποιεί τις εσωτερικές του διδα­σκαλίες. Εάν θα τις κοινοποιούσε, οι άνθρωποι δε θα τις καταλάβαιναν. Τότε θα τις κατέστρεφαν τη μια μετά την άλλη.

Ο Μυστικός Χριστός, ο "Ζωντανός" Χριστός, ο Κόκκινος Χριστός, ο Αντάρτης Χριστός, πρέπει να γράψει τη Διδασκαλία του με μορφή πολύ διακριτική για το πλήθος. Αλλά τη μυστική διδασκαλία τη διδάσκει μόνον σ' αυτούς που μυστικά εκπαιδεύει, τίποτε περισσότερο. Στην αντίθετη περίπτωση, δε θα γινόταν κατανοητός.

Υπάρχει ανάγκη να κατανοούμε, κάθε φορά περισ­σότερο, αυτό που είναι ο Εσώτερος Χριστός. Οι άνθρω­ποι (όλοι) πιστεύουν στον ιστορικό Χριστό, στον Μεγάλο ΚΑΒΗΡ Ιησού, στον Υπεράνθρωπο, που δίδαξε στην Ανθρωπότητα τη Μυστική Διδασκαλία του Εσώτε­ρου Χριστού. Σε μας αναλογεί να ακολουθήσουμε τη Διδασκαλία του Εσώτερου Χριστού, να γνωρίσουμε τα Μυστήρια του Κόκκινου Χριστού.

Ο Εσώτερος Χριστός είναι αυτό που μετράει. Αυτός ο Εσώτερος Χριστός πρέπει να γεννηθεί στην καρδιά του ανθρώπου, γιατί σε τί θα χρησίμευε να γεννηθεί ο Χριστός στη Βηθλεέμ, αν δε γεννιέται επίσης στην καρδιά μας; Σε τί θα χρησίμευε ότι πέθανε και αναστήθηκε, εάν δεν πεθαίνει και δεν ανασταίνεται μέσα μας επίσης;

Είναι απαραίτητο, λοιπόν, ο Χριστός να γεννιέ­ται στην καρδιά του ανθρώπου, αλλά γι' αυτό πρέπει κανείς να γίνεται άνθρωπος. Πρώτα απ' όλα, πρέπει κανείς να δουλεύει επάνω στον εαυτό του. Αφού γίνει άνθρωπος, άνθρωπος αληθινός, τότε έχει την ευτυχία να μπορεί να ενσαρκώνει το Χριστό, ή να δεχθεί το Χριστό (έτσι είναι το συμβάν της Βηθλεέμ).

Ο Χριστός ενσαρκωμένος στην καρδιά του ανθρώ­που είναι αυτό που μετράει. Αλλά αυτός ο Εσώτερος Χριστός πρέπει να ζήσει όλο το Κοσμικό Δράμα, έτσι όπως ορίζεται στα Τέσσερα Ευαγγέλια. Τα Τέσσερα Ευαγγέλια πρέπει κάποιος να τα ζει μέσα στον εαυτό του, εδώ και τώρα (να ζει έντονα τα Τέσσερα Ευαγγέ­λια) και αργότερα, αφού θα έχει περάσει από όλες αυτές τις διαδικασίες, τότε πρέπει να δικαστεί από τους τρεις προδότες και να καταδικαστεί από τα πλήθη (δηλαδή τα Εγώ, που κραυγάζουν: "σταύρωσον, σταύρωσον, σταύρωσον").

Οι τρεις προδότες τον καταδικάζουν: ο Ιούδας, ο δαίμονας της επιθυμίας (αυτός ο μοχθηρός), τον πουλάει για τριάντα ασημένια νομίσματα, δηλαδή, για όλες τις ευχαριστήσεις της γης. Ο Πιλάτος, αυτός ο τρομερός Πιλάτος που πάντα δικαιολογεί τις μεγαλύτερες κακίες, αυτός ο δαίμονας του Νου, που πάντα ζητά προφάσεις, συγχωρήσεις που δεν αντι­μετωπίζει τα λάθη του, τον παραδίδει. Και όσο για τον Καϊάφα, τον Αρχιερέα, προδίδει τον Εσώτερο Χριστό ελεεινά, πουλάει τα Μυστήρια, κτλ.

 

Έτσι λοιπόν, στ' αλήθεια, οι τρεις προδότες τον προδίδουν, οριστικά, και αυτό είναι πολύ σοβαρό. Και τελικά ο Κύριος, αφού μαστιγώνεται στεφανω­μένος με ακάνθινο στεφάνι στο εσωτερικό της Ψυχής, σταυρώνεται. Μετά τη σταύρωση, στη συνέχεια ο Εσώ­τερος Χριστός, τοποθετείται στον Άγιο Τάφο. Όταν συμβαίνει αυτό, έρχεται ο ΤΡΙΤΟΣ ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ, (η πιο τρομερή εργασία), διότι ο Εσώτερος Χριστός μπορεί να αναστηθεί στην καρδιά του ανθρώπου. Και ανασταίνεται (είναι σαφές ότι, ναι, ανασταίνεται), αλλά πρέπει να εργαστεί κανείς πολύ σκληρά για να αναστηθεί αυτός στην καρδιά του ανθρώπου.

Αναστημένος πλέον, ιδού εκεί ο Υπεράνθρωπος, που βρίσκεται πιο πέρα από το καλό και το κακό: ξεχωρίζεται από το καλό και απομακρύνεται από το κακό, γιατί τίποτε δεν πρέπει να βλέπει ούτε με το καλό, ούτε με το κακό. Ο Υπεράνθρωπος βρίσκεται πιο πέρα από τις αρετές και τα ελαττώματα, εξουσιά­ζει τη φωτιά, έχει ισχύ επάνω στους αέρες, επάνω στα νερά και επάνω στη γη. Αυτός είναι ο Υπεράνθρω­πος. Αλλά είναι αναγκαίο να αναστηθεί ο Εσώτερος Χριστός σε μας, για να μπορέσει κάποιος να μετατραπεί σε Υπεράνθρωπο.

Κανείς δε θα μπορούσε να φτάσει στο ύψος του ΥπερΑνθρώπου, χωρίς το Δισκοπότηρο και χωρίς τη Λόγχη. Γι' αυτό και αυτά τα δύο κειμήλια εικονί­ζονται σε όλα τα αρχαία Μυστήρια.

Ο Λόγκιμπους πληγώνει το Χριστό με τη Λόγχη, ο Ανφόρτας γιατρεύεται με τη Λόγχη, μόνο ακουμπώ­ντας την αργότερα στο πλευρό. Και όσο για το Άγιο Δισκοπότηρο (το Ιερό Αγγείο των μεγάλων Μυστηρίων, το Άγιο ΓΚΡΙΑΛ), ποτέ δε λείπει από τους Ναούς των Μυστηρίων. Εγώ δεν μπορώ να διανοηθώ το Ναό ενός Μαχάτμα, ενός Ιεροφάντη, εντός του οποίου δεν υπάρχει το Άγιο Δισκοπότηρο. Αυτό βρίσκεται πάντοτε εις τον Βωμό. Σ' αυτό το Άγιο Δισκοπότηρο βρίσκεται το ποτό των Θεών, το Νέκταρ της Αθανα­σίας, με αυτό τρέφονται οι Θεοί. Γιατί εάν οι σε­ξουαλικοί αδένες δεν επωφελούνται από τη μετατροπή, εκφυλίζονται, είναι ο μαρασμός (το βαθύ γήρας). Και εάν αυτοί οι αδένες εισέλθουν στο βαθύ γήρας, θα εκφυλιστεί επίσης η επίφυση, η υπόφυση και όλοι οι αδένες των, έσω εκκρίσεων όλοι εκφυλίζονται και εκφυλίζονται οι περιοχές του εγκεφάλου, αρχί­ζει η διαδικασία του γήρατος και του θανάτου και φτάνει μέχρι το θάνατο. Είναι αδύνατο ο υπεράνθρω­πος να αφήσει να εκφυλιστεί, ο Υπεράνθρωπος ζει από το Δισκοπότηρο της αθανασίας, από το νέκταρ των θεών, από το Ελιξίριο της μακροζωίας.

Έτσι λοιπόν, το Δισκοπότηρο, το Άγιο ΓΚΡΙΑΛ, δεν λείπει ποτέ από το Βωμό, στους Ναούς των Μυστη­ρίων και εάν κοιτάξετε με πολλή προσοχή, στο ένα ή στο άλλο μέρος του βωμού βρίσκεται η Λόγχη. Αυτά είναι τα ιερά κειμήλια, γι' αυτό και το σεξ είναι ιερό και πρέπει να χρησιμοποιείται η δυναμικότητα του σεξ, για να επιτευχθεί η εσώτερη αυτοπραγμάτωση του Είναι. Αυτό είναι προφανές, το σεξ είναι ιερό.

Αλίμονο σ' εκείνους που καταχρώνται το σεξ. Αλίμονο σ' εκείνους που το χρησιμοποιούν σαν όργανο για ζωώδη ευχαρίστηση. Αλίμονο σ' εκείνους που το βλέπουν με νοσηρότητα. Γιατί είναι ιερό εκατό τοις εκατό, μόνο πρέπει να χρησιμοποιείται για την αναγέννηση, για τίποτε άλλο παρά για την αναγέν­νηση. Αλλά να κάνουμε το σεξ ταμπού, αμαρτία, αιτία ντροπής, υποκρισία, είναι άτοπο. Γι' αυτό λοιπόν ο ιερέας ευλογεί το λαό με το Άγιο δισκοπότηρο και έτσι πραγματοποιείται το Μεγάλο Έργο.

 

Samael Aun Weor